Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/233

i to jej daje prawo do dziedziczenia na podstawie dawniejszej woli. Na czemże się to twierdzenie opiera? Czy był przymus, czy podstęp, czy może dokument jest sfałszowany?
 W braku wszelkich danych powódka próbuje z różnej strony atakować. Nie pomija takich zarzutów, jak to, że przy odwołaniu zapisu wyraz Lublin skreślony został małą literą, a w wyrazie rozporządzenie, opuszczono r przed z, zaś w miejsce d, napisano r; tak jak gdyby opuszczenie litery lub zamiana dużej przez małą nigdy się nie wydarzały i stanowiły coś nadzwyczajnego. Napróżno usiłuje powódka tą drogą wywołać jakąś wątpliwość co do zdolności umysłowych zmarłego, który nietylko w chwili wydania pisma z d. 25 maja 1894 r., ale i później aż do śmierci, co nastąpiło w końcu stycznia 1895 roku, zachował zupełną przytomność umysłu. Mógł być dziwakiem, mógł wyznawać dziwaczną ideę rodową, mógł czynić zmienne zapisy, ale był zdrów na umyśle. Zresztą, na to dziwactwo nie może się chyba uskarżać hr. Grabowska, skoro z niego wypłynął zapis na jej imię.
 Zrozumiała to powódka i oparła swoją obronę na art. 1035 kod. Nap. Wedle tego przepisu odwołanie testamentu następuje przez testament, albo za pomocą aktu notaryalnego. Otóż powódka tłomaczy, że formy notaryalnej nie było, pismo zaś Zagórskiego Juliusza z d. 25 maja 1894 r. obejmujące odwołanie, nie stanowi testamentu, bo nie mieści w sobie nowych dyspozycyj w miejsce odwołanych, zatem odwołanie nie odpowiada wymaganiom prawa i uważać należy, że go niema wcale. Ryzykowne to rozumowanie nie wytrzymuje krytyki.
 W istocie, byłoby to poprostu nielogicznie, gdyby odwołanie wyraźne mogło być uważane za nieistniejące i nie przecinało spadkobrania z mocy testamentu odwołanego. Nie trzeba zapominać, że spadkobranie testamentowe, przynosząc porządek spadkowy różny od prawnego, wymaga niewątpliwej i jasnej woli ze strony spadkodawcy, który swoim rozporządzeniem zastępuje prawo. Przepisy kodeksu, gdy się w nie