Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/225

 Dalej, wobec mętnych określeń co do pokrewieństwa ze zmarłym, powódki Maryi z Zagórskich hr. Grabowskiej i współpozwanego Jana Zagórskiego, używanych zarówno przez przeciwników, jak i przez samego spadkodawcę w jego dyspozycyach testamentowych, muszę z góry zaznaczyć, że Jan Zagórski i Grabowska wyobrażają krewnych w stopniu tak dalekim, że tego rodzaju krewnych w stosunkach życiowych uważa się zazwyczaj za obcych zupełnie. W istocie, stosownie do rodowodu, zamieszczonego przez zmarłego w jego testamencie z d. 8 grudnia 1884 r. są oni wnukami po Michale Zagórskim, który był zaledwie bratem stryjecznym i to nie dla zmarłego, ale dla jego ojca, czyli że Grabowska i Jan Zagórski są krewnymi ósmego stopnia, syn zaś Jana, Juliusz, dziewiątego stopnia, gdy tymczasem pozwany Buszczyński jest rodzonym siostrzeńcem samego spadkodawcy, jako syn po rodzonej siostrze, i wogóle istnieje szereg dzieci i wnuków po siostrach zmarłego, którzy wyobrażają krewnych trzeciego i czwartego stopnia, przychodzących do spadku po nim w braku zstępnych w zastępstwie sióstr, a więc w zastępstwie najbliższych krewnych bocznych drugiego stopnia, jak to prawo obowiązujące w odnośnych przepisach wskazuje. Niewłaściwie nazywa siebie Grabowska i niewłaściwie zmarły testator w jednym ze swoich rozporządzeń testamentowych nazwał ją siostrzenicą, którą ona wcale nie była i nie jest; siostrzenicami i siostrzeńcami jego są zgoła inne osoby, są to właśnie ci, o których zupełne usunięcie od spadku i wykwitowanie przeciwnikom ich, Grabowskiej i Zagórskiemu Janowi, bardzo chodzi.
 Zamęt również niemały istnieje w żądaniach, jakie przed sądy wytoczone zostały. Z jednej strony, hr. Grabowska domaga się zniesienia ostatniego rozporządzenia z d. 25 maja 1894 r., mocą którego zmarły zapis ogólny na jej korzyść uczyniony odwołał, a w następstwie tego domaga się uznania siebie za legataryuszkę ogólną spadku po zmarłym, z drugiej Jan Zagórski, uważając, że zapis Grabowskiej upadł, żąda,