Strona:PL Adolf Suligowski - Z Ciężkich Lat.djvu/217

ręcznie, a w wypadku tak zwanego testamentu mistycznego, złożonego do depozytu do przechowania u notaryusza, treść testamentu może być pisana inną ręką, lecz akt składu winien być zeznany przed dwoma notaryuszami i trzema świadkami lub jednym notaryuszem i sześcioma świadkami, obejmując uroczyste potwierdzenie spadkodawcy, że złożony akt wyraża jego ostatnią wolę.
 Poza temi dwoma formami w ten sposób przez prawo ustalonemi, niema żadnego innego sposobu czynienia rozporządzeń w drodze darmej. Na tych tylko drogach spadkodawca może ustalić porządek spadkobrania odmienny od prawnego i przekazać majątek lub część takowego na rzecz osób fizycznych, lub moralnych, z pominięciem najbliższych krewnych, byleby zastosował się ściśle do formalności prawnych i nie przekroczył granic, jakie prawo dla jego wolnej dyspozycyi oznaczyło.
 O ile dotyczy testamentów kodeks w art. 895 uważa je za akta, przez które spadkodawca rozporządza swoim majątkiem, z możnością uchylenia lub zmiany swojej woli aż do śmierci. Są to akta par excellence osobiste, wymagające osobistego działania, w których przez nikogo wyręczonym być nie można, jak to z natury rzeczy i z definicyi art. 895 wynika. Spadkodawcy i tylko spadkodawcy wolno uzupełniać wolę prawodawcy i stawać się poniekąd samemu prawodawcą w rzeczach dotyczących podziału majątku, jaki po sobie pozostawia.
 Dla pełności obrazu dodać należy, że testatorowi piszącemu ostatnie rozporządzenie nie wolno naruszać istniejącego porządku społecznego; wedle art. 900 kod. Nap. wszelkie zastrzeżenia przeciwne prawu i dobrym obyczajom są z samego prawa nieważne i poczytują się za nienapisane, zaś wedle art. 910 tegoż kodeksu zapisy poczynione na instytucye publiczne wymagają dla swej mocy potwierdzenia ze strony rządu.