Strona:PL Adam Zakrzewski - Historja i stan obecny języka międzynarodowego esperanto.djvu/34

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

w językach naszych różne zwroty żargonowe i brukowe. By jednak podobne nowotwory nie utrudniały wzajemnego rozumienia się, autor wskazuje sposób nadzwyczaj prosty, polegający na tem, że obok każdego nowego wyrazu oznacza się w nawiasie jego znaczenie w języku francuskim: ani twórca wyrazu, ani ten, kto go czytać będzie, mogą języka francuskiego nie znać, bo dla zrozumienia się wystarczy im słownik tego języka[1];

5) w końcu dr. Zamenhof zwraca się do przyjaciół „Lingvo internacia” z prośbą i gorącem wezwaniem, by każdy pracował dla sprawy w miarę sił i możności „senbrue, diligente, konstante” (bez krzyku, usilnie, stale) i, nie oglądając się na innych, rozszerzał wiadomość

  1. Przypuśćmy, że wprowadzam do języka wyraz polski «burka» (jak to uczynił Grabowski w przekładzie «Trzech Budrysów»). Biorę więc słownik polsko-francuski, znajduję wyraz manteau i piszę go obok w nawiasie. Czytelnik niemiecki, nie znający języka francuskiego, przetłomaczy go sobie ze słownika francusko-niemieckiego na Mantel.