Strona:PL Adam Zakrzewski - Historja i stan obecny języka międzynarodowego esperanto.djvu/20

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

oddzielając przecinkami[1]. W tym celu też wydał autor słownik, mieszczący się

  1. W językach żyjących sposób ten jest niemożliwy do zastosowania, jak to na następującym przykładzie wykazał dr. Zamenhof. Przypuśćmy, że za pomocą słownika niemieckiego przetłómaczyć chcemy zdanie następujące: „ich weiss nicht, wo ich meinen Stock gelassen habe. Haben Sie ihn nicht gesehen?.“ Szukamy więc i znajdujemy: ich — ja, weiss — biały, nicht — nie, wo — gdzie, meinen — myśleć, Stock — kij, piętro, laska, gelassen — cierpliwy, habe — mienie, majątek, haben — mieć, Sie — oni, ona, wy, ihn — niema w słowniku, gesehen — niema również… A więc razem całe zdanie wyglądałoby jak następuje: „ja biały nie gdzie ja myśleć? (kij, piętro) cierpliwy mienie. Mieć ona (wy)? nie?“ Na 14 wyrazów dwóch niema wcale w słowniku, cztery znalazły się w nim przypadkowo dzięki podobieństwu, lecz mają inne zupełnie znaczenie (weiss, meinen, gelassen, habe); dwa mają znaczenia różne, które wybierać i domyślać się trzeba, a tylko najmniej ważne dla zrozumienia zdania zaimki i spójniki przetłómaczylibyśmy właściwie. Słownik więc nic nam nie pomoże, gdyż aby módz z z niego korzystać należy przedewszystkiem odbyć długie i mozolne studja gramatyczne, zapamiętać konjugacje słów nieprawidłowych (wissen, weiss, gewissen, wussten) i t. d.