Strona:PL Adam Próchnik - Ignacy Daszyński życie praca walka.pdf/37

niecać ich namiętności i prowadzić ich za sobą“. Ta niesłabnąca nigdy, wytrwała i niezmordowana działalność Daszyńskiego odegrała olbrzymią rolę w uświadomieniu politycznem mas ludowych tego kraju.
 Nie należy sobie wyobrażać, że Daszyński swoją rolę wodza polskiego socjalizmu pojmował tylko jako rolę mówcy i publicysty. Trzymał on rękę na pulsie całego ruchu, myśląc zarówno o zasadniczych, jak i najdrobniejszych rzeczach, zarówno o wielkiej polityce, jak i o organizacyjnej i technicznej stronie roboty. Jako przywódca partji, jako kierownik polityki klubu poselskiego, jako redaktor „Naprzodu“, czy innych pism, które wydawał w różnych okresach swego życia, nie tylko nadawał ogólny kierunek, ale interesował się najdrobniejszymi szczegółami, wchodził dokładnie w sprawy techniczne i administracyjne, osobiście pilnował, aby wszystko było należycie wykonane i zrobione. Był nie tylko wodzem, był i pieczołowitym, troskliwym gospodarzem ruchu, za który czuł się odpowiedzialnym.
 W styczniu 1899 r. uczestniczył Daszyński w pracach VI Kongresu socjalnej — demokracji galicyjskiej, który odbywał się w Krakowie. Kongres wykazał, że partja wyszła zwycięsko z okresu stanu wyjątkowego. Daszyński podniósł myśl skupienia wszystkich żywiołów postępowych dla walki z szlachetczyzną o reformy ekonomiczne i kulturalne. W tym duchu wydał potem broszurę p. t. „Szlachetczyzna a odrodzenie Galicji“. We wrześniu 1899 r. uczestniczył w VII Kongresie austrjackiej socjalnej-demokracji w Bernie. W ciągu roku 1899 Daszyński organizował akcję wiecową przeciw rządzeniu krajem przy pomocy t. zw. § 14 konstytucji austrjackiej, który pozwalał rządowi rządzić bez parlamentu, i rozpoczął kampanję o powszechne prawo głosowania do gminy i do sejmu krajowego.
 Pierwsze miesiące r. 1900 musiał Daszyński poświęcić niemal całkowicie walce strejkowej na Śląsku. Około 70 tysięcy górników rewiru ostrawsko-karwińskiego stanęło do walki o ośmiogodzinną szychtę, w miejsce dotychczasowej 11-godzinnej. Daszyński kierował na miejscu akcją, podtrzymywał masy w walce i bronił ich sprawy na gruncie parlamentu. Po 12 tygodniach ofiarnej walki strejk został zakończony obietnicą rządu wprowadzenia szychty 9-godzinnej.