Ta strona została przepisana.
Wy, coście poszli w Chrystusa ślady,
My was wielbimy mniej sztucznie,
Ale na wieki z was brać przykłady
Przyrzekają wierni ucznie.
Gdy na wielkiego Uralu czoło
Poszlą najezdnicy podli,
Gdy będzie warczeć pocztowe koło,
Duch się za wami pomodli.
Ten, co aniołom słusznie w urzędzie
Włada na niebieskim tronie,
Anioł was Jego piastować będzie,
W okropnej drogi przegonie.
Ci, co zostają, z myśli nie stracą
Pamiątki tego wieczora. —
Ach! niegdyś wspólnie szliśmy tam pracą,
Lecz stopa nasza mniej skora.
Wy pierwsi poszli, pierwsi cierpicie,
I pierwsi zyskali chwałę. —
Nam cała wolność, nam całe życie,
Lecz serca nasze nie całe!
