Strona:PL Adam Mickiewicz - Pan Tadeusz.djvu/227

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została skorygowana.
ZAŚCIANEK.

TREŚĆ.
Pierwsze ruchy wojenne zajazdu. — Wyprawa Protazego. — Robak z panem Sędzią radzą o rzeczy publicznej. — Dalszy ciąg wyprawy Protazego bezskutecznej. — Ustęp o konopiach. — Zaścianek[1] szlachecki Dobrzyn. — Opisanie domostwa i osoby Maćka Dobrzyńskiego.


Nieznacznie z wilgotnego wykradał się mroku
Świt bez rumieńca, wiodąc dzień bez światła w oku.
Dawno wszedł dzień, a jeszcze ledwie jest widomy.
Mgła wisiała nad ziemią, jak strzecha ze słomy
       5 Nad ubogą Litwina chatką; w stronie Wschodu
Widać z bielszego nieco na niebie obwodu,
Że słońce wstało, tędy ma zstąpić na ziemię,
Lecz idzie niewesoło i po drodze drzemie.

Za przykładem niebieskim wszystko się spóźniło
       10 Na ziemi. Bydło późno na paszę ruszyło
I zdybało zające przy późnem śniadaniu.
One zwykły do gajów wracać o świtaniu,
Dziś okryte tumanem, te mokrzycę chrupią,[2]
Te jamki w roli kopiąc, parami się kupią,
       15 I na wolnem powietrzu myślą użyć wczasu;
Ale przed bydłem muszą powracać do lasu.

  1. Zaścianek. Nazywają w Litwie okolicą lub zaściankiem osadę szlachecką, dla różnicy od właściwych wsi czyli siół, osad wiejskich.
  2. tuman = mgła; mokrzyca, mokrzec, roślina zwana także: muchotrzeb.