Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/236

w tém udział, że chcesz się o tém dowiedziéć?
 — To mój mąż panie.
 — Mąż pani? zimno odpowiedział kommissarz; ah! rozumiem. Lecz czy pani pewną jesteś że nie był zarżnięty?
 — Jestem pewną panie, bo on sam, nim opuścił dom. napisał że się chce zabić.
 — Ah; więc dobrze, rzekł kommissarz, bo dla przekonania się, czy to było morderstwo lub samobójstwo, schowaliśmy broń jako przedmiot za dowód służący.
 Biedna kobieta ledwie się mogła na nogach utrzymać.
 — To powinienby być pistolet nabijany srebrem.
 — Tak jest właśnie, odpowiedział coraz bardziéj zadowolony kommissarz.
 Otóż jeszcze jeden krok postąpiła Ludwika w rzeczywistość.
 Pozwól pan mi usiąść, wyrzekla, bo tak się czuję słabą, że co chwila boję się abym nie upadła.
 — Owszem, siadaj pani, siadaj.
 — A co się stało z ciałem? Panie.