Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1403

 Tristan nie mógł pojąć, coby to znaczyć mogło.
 Nieznajomy, lekko zadzwonił i obwinąwszy się w płasz jak mógł najlepiéj, czekał cierpliwie.
 W kilka chwil potém, drzwi się otworzyły, i Ludwika ze światłem w ręku, wpuściła do domu tajemniczego gościa.
 — Ależ bo to! odezwał się Willem do Tristana, to sama pani Mametyn wyszła do niego.
 Tristan nic nie odpowiedział.
 — A to doskonale! doskonale! doskonale! wykrzyknął Willem; pan Mametyn bardzo rozsądnie, bardzo przezornie robi że choruje.
 — Co chcesz mówić? zapylał drżącym głosem Tristan.
 — Chcę powiedzieć, że przez ten czas jak mąż stary slaby, jejmość może przyjmować grzecznych młodzików.
 — Czyż ty myślisz, że ten nieznajomy jest kochankiem Ludwiki?
 — Możnaby się założyć że tak jest na prawdę. Kobieta osobiście wychodząca otworzyć człowiekowi płaszczem zatulonemu, o téj godzinie i porze, właśnie gdy jéj mąż chory, podaje się widzącym ją na słuszne posądzenie.
 — To niepodobna, wymruknął Tristan.