Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1336

 — Rzeczywiście.
 — Pytała się czy już prawdziwie kochałeś?
 — Zupełnie pan trafiasz.
 — A pan jéj odpowiedziałeś?...
 — Że prawda, kochałem, ale już kochać więcéj nie będę.
 — A do djabla! tu się rzecz psuć zaczyna. Nieroztropny nieprzezorny młodzieńcze! Wszakżesz przecie jeszcze za bytności Willema, zaczęła się dla ciebie rozczulać?
 — To prawda.
 — A jak tylko Willem wyjechał, przyznała ci się że cię kocha?
 — Tristan przyznał znakiem potakującym.
 — A tyś jéj odpowiedział?
 — Że nie mogłem kochać jéj, nie zdradziwszy przyjaźni i gościnności.
 — To bardzo dobrze. I upierałeś się przy swojém zdaniu?
 — Tak jest.
 — I dziwisz się teraz, że ci tyle złego wypłatała?
 — Nie, nie dziwię się bynajmniéj.
 — To szczęśliwie. I myślałeś, że po takiéj odmowie, możesz w domu moim pozostać?
 — Trzebaż było...