Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1330

 — Już to ja posądzałem moją żonę, że zdolna jest wszystko zrobić prócz tego co zrobiła.
 — Trzeba jéj przebaczyć, gniew złym jest doradzcą, a pani Van-Dick aż nadto została ukaraną, przez wstyd który ją przy wszystkich spotkał. Co do mnie, przebaczam jéj z całego serca.
 — Czy mówiła z tobą?
 — Nie, nie widziałem jéj nawet.
 — Bądź spokojnym, to się już nie odnowi ani nie powtórzy.
 — Obiecuję i przyrzekam panu że będę spokojnym.
 — Ona wyjdzie z domu, rzekł Van-Dick, tonem w którym widać było że postanowienie jego wachało się i stygnąć zaczynało.
 — Ona tu zostanie.
 — Jednakże nie możecie żyć razem z sobą w jednym i tymże samym domu, nieprawdaż Tristanie?
 — Wielka prawda, i tę zupełnie zrozumiałem.
 — No! i jakże tedy będzie?
 — Oto tak: że nie uznaję w sobie prawa, aby zprowadziwszy (mimowolnie wprawdzie) niepokój w dom pański, najgościnniéj mi przez pana ofiarowany, abym był jeszcze przyczy-