Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1315

 — Przychodzimy po ten śliczny instrument.
 — A to dla czego?
 — Dlatego, aby go po prostu rzucie do kanału.
 — Nie tkniecie się go, zaręczam.
 — Zobaczymy.
 — To jest fortepian, który mam po mojéj matce.
 — Przecudne dziedzictwo! Mój drogi Tristanie, weź z drugiéj strony za fortepian, racz mi pomodz znieść na dół ten sprzęt zajmujący.
 — To już prawdziwa nikczemność! wykrzyknęła pani Van-Dick, więc mi nie wolno wprawiać się wmuzykę?
 — Ona nazywa to wprawianiem się! no! mój Boże! skończmy już raz. Tristanie, bierz za instrument.
 — I pan Van-Dick, sam jeden posunął instrumentem.
 — Ależ powtarzam, że ton fortepian mam po mojéj matce, płacząc wymówiła Eufrozyna.
 I matka ci poleciła, wygrywać na nim marsz pogrzebowy po pół nocy, aby nie dać spać mnie i innym?
 Eufrozyna nic nie odpowiedziała.
 Nasi panowie pochwycili fortepian.
 Kobiety charakteru Eufrozyny są nikczemne,