Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1289

 — Niestety! może być.
 — Nie żartujmy, odpowiedział śmiejąc się doktór; czy ten Tristan uczciwy chłopiec?
 — To ci zaręczam.
 — No! to w takim razie ja go do siebie zabiorę.
 — O wcale nie. Ja go zatrzymuję.
 — Ależ twoja żona?
 — Moja żona może go kochać lub nienawidzić, to mnie bardzo mało obchodzi. Gdyby w samych początkach była się na niego uskarżała, to nie ręczę, czybym się był nie starał jéj dogodzić, lecz teraz to już zapóżno; kocham Tristana, i żądam szczerze, aby w moim domu pozostał.
 — Na cóż ci on potrzebny?
 — Wychowuje i uczy wszystkiego mego syna.
 — Więc to jest bardzo uczony człowiek?
 — O! powiadam ci że to jest kosztowna perła, skarb.
 — I istotnie, przywiązałeś się do niego?
 — Niezmiernie, powiadam ci.
 — Żebyś nie wiem jak przywiązał się do niego, zaręczam, że żona twoja, późniéj na swoim postawi.
 — Jakąż daje przyczynę moja żona, nienawiści swojéj do Tristana?