Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1196

a płałkać ze złości, ale spostrzegłszy, że z płaczu oczy i twarz jeszcze bardziéj się czerwienią, wstrzymała łzy bezużyteczne i niebezpieczne, zamknęła się w swoim gabinecie, odsłoniła przed lustrem wszystkie bogactwa ciała, a zlewając go różnemi pachnidłami, potem uśmiechając się na woń roskoszną w około niéj roztoczoną, uwięziła w najcieńszy batyst to pogardzone ciało, bo było nieznane. A gdy zobaczyła Van-Dicka wychodzącego, zadzwoniła i ufna w broń jaką pokładała w firankach, które dopiéro co pokasowała, kazała prosić swego nieprzyjaciela.
 Tristan spodziewał się jakiéj sceny, wyrzutów, lub zemsty.
 Zaledwie wszedł, Eufrozyna powiedziała swym milutkim głosem.
 — A jak to dobrze.
 — Tylko co miałem prosić o zaszczyt widzęnia się z panią.
 — A zatém siadaj pan i mówmy.
 Tristan wziął krzesło i usiadł w pewnym oddaleniu od Eufrozyny.
 — Czy się pan mnie lękasz? zapytała, proszę zbliż się.
 Tristan przysunął się.