Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1151

 Tristan, jak się można domyśleć, powrócił dopiero na sam obiad.
 Eufrozyna na nawo zrobiwszy tualetę, podwójnie była rozgniewaną, raz, że napróżno czekała, a drugi raz, że napróżno się przebierała; ale skoro się ukazał Tristan, uraza uleciała, a cień jéj tylko ukazał się oczom przybyłego, nie pozostawiwszy nawet na czole kupcowéj, żadnéj chmurki, które oznaczają ślad minionéj burzy.
 — Jak się ma Edward? zapytał Van-Dick, siadając do stołu.
 — Cokolwiek lepiéj, mój przyjacielu.
 Te tylko słowa zmięszały się z brzękiem widelców i talerzy podczas obiadu, Van-Dick bowiem miał wiele do myślenia: Tristan nie był usposobiony do prowadzenia rozmowy z swym gospodarstwem, a Eufrozyna nie mogłaby dokładnie powiedzieć o czém myślała.
 Po obiedzie, Van-Dick powiedział jeszcze jedno słowo: wychodzę.
 I wyszedł.
 Tą razą, nie było sposobu wymknąć się Eufrozynie.
 — Nic nie mówiłeś podczas obiadu, panie Tristan, czyś nie słaby? zapytała.