Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/1108

 Cóż ci tedy jest, powiedz, rzekł mu czule nasz mentor, co ci się przytrafiło?
 — Nic niestetety!
 — To zapewne coś takiego, co mi nie możesz powiedziéć, albo nie masz we mnie zaufania.
 — Oh! Panie Tristan, możesz że tak sądzić?
 — A więc mi powiedz, co ci sprawia tyle smutku.
 — A nie będziesz pan żartował ze mnie?
 — Jakżeś nierozsądny, mówić mi takie rzeczy czyż mnie nie uważasz za swego towarzysza, a następnie przyjaciela?
 Willem zaczerwieniwszy się ścisnął za rękę Tristana i prosił o przebaczenie za to co wyrzekł.
 Posłuchaj panie Tristan, tyle jesteś rozsądnym, iż niepodobna abyś nie uważał co się tu dzieje.
 Nic nie uważałem mój drogi Willemie, prócz że Van-Dick jest człowiekiem uczciwym, którego poważam, pani Van-Dick piękną kobietą którą szanuję, a ty dobrym i uczciwym chłopcem, którego kocham.
 — I nic więcej?
 — Nie.
 — Z pewnością?
 — Z wszelką pewnością.