Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/854

 — Prawda, mości książę; byłem chory i cudem prawie wyzdrowiałem.
 — Tego dnia był przy tobie pewien doktór, bardzo troskliwy o twoje zdrowie, albowiem kąsał wszystkich, którzy się do ciebie zbliżyć chcieli.
 — I to prawda, bo Haudouin bardzo mię kocha.
 — Trzymał cię w łóżku, nieprawdaż?
 — Na co się okropnie gniewałem, jak to Wasza książęca mość mogłeś zauważyć.
 — Jeżeli tak, to mogłeś wysłać lekarza do wszystkich dyabłów, a wyjść ze mną, jak cię o to prosiłem.
 — Ba!... — odrzekł Bussy, mnąc w rękach swój kapelusz.
 — Lecz ponieważ szło o sprawę ważną, bałeś się skompromitować.
 — Co?... co?... — zapytał Bussy, tłocząc kapelusz na głowę — mówisz książę, że bałem się skompromitować?...
 — Nie inaczej — odparł książę Andegaweński.
 Bussy zerwał się ze stołka.
 — Jesteś niesprawiedliwym, Mości książę, skłamałeś przedemną i sam przed sobą, bo nic jesteś tak przekonanym. Wiele mam blizn na ciele, które dowodzą, że nigdy się nie lękałem,