Strona:PL A Dumas Pani de Monsoreau.djvu/1081

szła wiadomość, że książę Andegaweńskim przysłał ambasadora.
 Kto przyniół tę wiadomość i kto ją rozgłosił?
 Tak samo trudno to powiedzieć, jak: jakim sposem powstaje wiatr, kurz po polach lub huk w mieście.
 Jest szatan, niektórym wieściom przyprawający skrzydła i jak orły puszczający je w przestrzeń.
 Kiedy ta wiadomość przybyła do Luwru, powszechny tam był zamęt.
 Król zbladł, dworzanie także.
 Klęli okropnie.
 A chociaż trudno powiedzieć jak klęli, słychać było co następuje:
 — Jeżeli to starzec, trzeba go uwięzić w Bastylli. — Jeżeli młody człowiek, trzeba go przebić, posiekać w kawałki i rozesłać po całem królestwie, jako dowód gniewu najwyższego.
 Ulubieńcy jak zazwyczaj ostrzyli rapiry, uczyli się bronią robić i mury psuli.
 Chicot broń swoję w pochwie zostawił, a zamyślił się głęboko.
 Król widząc myślącego Chicota, przypomniał sobie, że pewnego razu, trefniś był jednego z matką jego przekonania.