Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/754

 Było to już po rozmowie, kiedy donna Marya kazała zawołać Waliza, i pytała go, czyby niechciał po wrócić do Francyi, aby towarzyszyć siostrze Gildaza.
 — Biédne dziécię, dodała, nie może uspokoić się po śmierci swego brata, chciałoby oddać jego nieszczęśliwym zwłokom, powinność chrześcijańską.
 — Bardzo chętnie, rzeki Hafiz, wyznacz mi pani dzień odjazdu.
 — Jutro dam ci muła na którym pojedziesz, siostra Gildaza także miéć będzie mula dla siebie, i drugiego, dla mojej mamki, a jéj matki, i niektórych rzeczy potrzebnych do obrządku.
 — Dobrze pani, jutro jadę. O któréj godzinie?
 — Wieczór, gdy zawrą bramy i ognie przygasną.
 Hafiz prawie jeszcze nie otrzymał rozkazu jak go już oznajmił Mothrilowi.
 Maur pospieszył wynaleźć don Pedrę.
 — Naj. panie, oto siódmy dzień, czy przyjedziész do swego zamku?
 — Pojadę, odparł Król.
 — Jedź więc, mój Królu, już czas.
 — Wszystkie przygotowania już są zrobione. Pojadę tém chętniéj, gdyż Książę Galli jutro przez pewnego bohatéra zażąda odemnie pieniędzy.
 — A dziś kassa jest próżną, czy wiész o tém mój Królu; mamy tylko w pogotowiu summę przeznaczoną na uśmierzenie gniewu donny Maryi.
 — To dobrze, więcéj nie potrzeba.