Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/661

 — Ja, odrzekł dowódzca dający się poznać po purpurowym zawoju i pasie.
 — Chcę pomówić z młodą kobiétą ukrytą w téj lektyce.
 — Niepodobna, odparł lakonicznie dowódzca.
 — Być może że mnie nie znasz?
 — Oh! i jak dobrze odrzekł Maur na wpół uśmiechając się. Pani jesteś donna Marya Padilla.
 — Powinieneś zatém widziéć, że mam zupełną władzę od Króla don Pedry.
 — Nad ludźmi Króla don Pedry, odrzekł posępnie Maur, a nie nad Saracenami Mothrila.
 Donna Marya patrzyła z obawą na ten początek sprzeciwiania się.
 — Masz więc przeciwne rozkazy? zapytała łagodnie.
 — Tak, pani.
 — Jakież przynajmniéj?
 — Komukolwiek innemu odmówiłbym żądania, lecz tobie pani tyle władnéj, opowiem. Jeżeli bitwa jest przegraną, i jeżeli Mothril opóźni swoje przyjście, nie wolno mi nikomu oddać donny Aissy tylko jemu samemu, i winien jestem oddalić się z mojemi ludźmi.
 — Bitwa jest wygraną, rzekła Marya.
 — Więc Mothril przybędzie.
 — A jeżeli zabity?
 — Powinienem, mówił daléj Maur bez wzruszenia, zaprowadzić donnę Aissę królowi don Pedro