Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/444

 Spadniemy z takiéj wysokości, że więcej się nie podniesiemy.
 — Chyba że wpadniemy do grobu, inaczéj Książe zawsze powstanie, dopóki mieć będzie koło siebie czterech rycerzy Bretońskich, a przy boku ten świetny miecz Kastylski. Trzeba się decydować, Książe.
 — Oh! będę się umiał decydować w potrzebie Konetablu, odrzekł Henryk, którego oczy zabłyszczały na widok zbliżającéj się możności urzeczywistnienia swoich marzeń. Tylko że nie widzę jeszcze ani bitwy, ani wojska.
 — Tak, ale widzisz Książe miasto.
 Henryk spojrzał na około siebie.
 — Miłościwy Panie! gdzie koronują Królów w tym kraju? zapytał Duguesclin.
 — W Burgos.
 — Chociaż nie mam obszernych wiadomości geograficznych, zdaje mi się, że Burgos jest w naszych okolicach.
 — Bez wątpienia, dwadzieścia albo dwadzieścia pięć mil ztąd najdaléj.
 — Zdobędziemy zatem Burgos.
 — Burgos? powtórzył Henryk.
 — Nie inaczéj, Burgos. Jeżeli sobie tego Książe życzysz, zdobędę ci to miasto, tak pewno jak to, że się Duguesclin nazywam.
 — Miasto tak obronne, Konetablu, rzekł Henryk potrząsając głową z wyrazem powątpiewania; mia-