Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/231

 — To jest, iż oprócz tysiąca liwrów turnejskich, jako opłatę za wolność, którą ci ofiaruję, będziesz musiał służyć w méj kompanii, przez ciąg pierwszéj wojny, do jakiéj nas król Karol V użyje, albo do jakiéj wyprawy, którą zrobiemy na mój rachunek.
 Mauléon skoczył z zadziwienia.
 — Oto są moje warunki, mówił Caverley: trzeba na to przystać, lub nie. Podpiszesz, iż należysz do méj kompanii, a w zamian tego zobowiązania się, jesteś wolny... tym czasem, ma się rozumiéć...
 — A jeżeli nie wrócę? rzekł Mauléon.
 — Oh, powrócisz, odpowiedział Caverley; ponieważ utrzymujesz, iż masz słowo.
 — Dobrze, przyjmuję, ale pod jednym wyjątkiem.
 — Jakim?
 — Iż pod żadnym pozorem nie każesz mi podnosić broni przeciwko królowi Francyi.
 — Sprawiedliwie; nie myślałem o tém, rzekł Caverley; ja mam Angielskiego króla; a nawet... Napiszmy więc zobowiązanie, podpiszesz go?
 — Nie umiem pisać, rzekł rycerz, który podzielał ogólną niewiadomość rozszerzoną pomiędzy szlachtą... Mój giermek napisze.
 — A ty zrobisz krzyż, dodał Caverley.
 — Zrobię.
 Wziął pargamin, pióro, i podał Musaronowi, który pisał jak następuje: