Strona:PL A Dumas Nieprawy syn de Mauleon.djvu/102

 Jak prawdziwe dziecię Francyi, które znosi wszelkie klimaty, wśród największego dziennego upału, zaczął krążyć naokoło namiotów.
 Słońce rzucało promienie prostopadle, wszystko było puste w obozie. Don Fryderyk, aby całkowicie oddać się myślom wszedł do swojego namiotu. Fernand i Agenor rozmawiali w swoim; wtem nagle ujrzeli Musarona na progu. Germek miał tę zadawalającą postać człowieka, który prawie osiągnął cel swoich badań.
 — Panie Agenor rzecze, wielkie odkrycie!
 — Jakież? spytał rycerz przyzwyczajony do śmieszności właściwych jego germkowi.
 — Oto że Mothril rozmawia z lektyką, i że lektyka mu odpowiada.
 — I cóż mówili? zapytał rycerz.
 — Słyszałem rozmowę, lecz nie rozumiałem słów, z przyczyny że Maur i lektyka mówili po arabsku.
 Rycerz wzruszył ramionami.
 — Co o tem mówisz Fernandzie? zapytał, jeżeli uwierzemy Musaronowi, skarb don Mothrila mówi.
 — Nic w tym niema dziwnego odpowiedział paź, bowiem skarbem Maura jest kobieta.
 — Ah!... rzecze Musaron, dosyć pomięszany.
 — Młoda? zapytał żywo Agenor.
 — Zapewne.
 — Piękna?
 — Ah! zawiele pytań rycerzu; jest to zagadka na