Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/803

 — Czy W. K. Mość raczy dać odpowiedź memu dostojnemu panu?
 — Rozumie się, ale nie mając czasu pisać dam ci ją ustną. Wszak prawda Mack że nie mamy czasu?
 Mack spuścił głowę.
 — Mniejsza o to, mogę upewnić W. K. Mość że mam doskonałą.. pamięć.
 — Tak, iż jesteś pewnym, że wszystko co ja powiem powtórzysz swemu dostojnemu władzcy?
 — Nie zmieniwszy ani syllaby.
 — A więc, powiedz mu odemnie, czy dobrze rozumiesz, odemnie?
 — Rozumiem N. Panie.
 — Powiedz mu że jego brat, kuzyn i sprzymierzeniec, król Ferdynand jest osłem.
 Kurjer przerażony cofnął się.
 — Nie zmieniaj ani jednej syllaby, ciągnął dalej król, a powiesz największą prawdę jaka kiedykolwiek z twoich ust wyszła.
 Kurjer zdumiony oddalił się.
 — A teraz ponieważ już wszystko powiedziałem co miałem do powiedzenia J. C. Mości cesarzowi austrjackiemu, jedmźy.
 — Śmiem zwrócić uwagę W. K. Mości, powiedział Mack, że niebezpiecznie jest przybywać płaszczyzny Rzymu powozem.
 — A jakże chcesz żebym je przebył, piechotą?
 — Nie, ale konno.
 — Konno! a dla czego konno?
 — Bo powozem W. K. Mość jest zmuszoną wciąż