Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/32

o których zdawał się mieć nadzwyczajne staranie, ze spadającemi na nie mankietami z prześlicznych koronek angielskich, były obciążone pierścionkami ze starożytnych rzadkich kamieni, oprawnych w złoto; miał tylko dwa ordery: gwiazdę św. Januarjusza i krzyż komandorski łaźni ze złotym gwiaździstym medaljonem, gdzie mieści się berło między różą i ostem w pośrodku trzech koron cesarskich.
 Był to sir Wiljam Hamilton, mleczny brat króla Jerzego III. i od trzydziestu pięciu lat ambasador Wielkiej Brytanii przy dworze Obojga-Sycylji.
 Trzej inni byli: Markiz Malaspina adjutant króla; Irlandczyk Jan Acton jego pierwszy minister, i książę Ascoli, jego szambelan i przyjaciel.
 Druga grupa, podobna obrazowi pędzla Angelico Kauffmana, składała się z dwóch kobiet, na które nawet w nieświadomości ich dostojeństwa i sławy, niepodobna byłoby najobojętniejszemu badaczowi nie zwrócić szczególnej uwagi.
 Starsza z tych dwóch dam, jakkolwiek już przeszła świetną epokę młodości, zachowała resztki uderzającej piękności; postać jej, raczej wysoka jak nizka, zaczynała nabierać tuszy, którą z powodu wielkiej świeżości możnaby sądzić zawcześną, gdyby głębokie zmarszczki pokrywające szerokie imponujące czoło, następstwo z zajęć politycznych i ciężaru korony niż z wieku samego, nie wskazywały czterdziestego piątego roku jakiego dobiegała. Jej blond włosy rzadkiej wytworności, ślicznego koloru, cudownie otaczały twarz, której pierwotny owal lekko się skrzywił pod wrażeniami niecierpliwości i bólu.