Równo z brzaskiem przystęp do katedry Santa Clara był przepełniony tłoczącym się ludem. Krewni św. Januarjusza, potomkowie starej kobiety którą niewidomy spotkał w cyrku Pauzzoles, zbierającą krew świętego w flaszeczki, zajęli swoje miejsce w chórze, nie z chęci przyczynienia się do cudu jak zwykle, lecz w celu przeszkodzenia mu, jeżeli to było możebnem. Katedra była już przepełniona ludem.
Przez całą noc rozlegał się potężny dźwięk wszystkich dzwonów. Potrzeba było aby nietylko Neapol, ale wszystkie miasteczka, wszystkie wioski, aby cała ludność okolicy wiedziała że św. Januarjusz miał uczynić cud.
To też równo ze świtem, główne ulice Neapolu wydawały się kanałami któremi napływali mężczyźni, kobiety i dzieci. Cały ten tłum zdążał do arcybiskupstwa dla przyjęcia udziału w procesji mającej o siódmej rano wyjść z arcybiskupstwa do katedry.
Jednocześnie wszystkiemi bramami miasta wchodzili rybacy z Castelmare i z Sorrento, poławiacze korali z Torre del Greco, sprzedający makaron z Portici, ogrodnicy z Pauzzoles i Baïa, nakoniec ko-
