Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1242

szącego Championnetowi do grobu Wirgiliusza; wiedziała że nazajutrz miało nastąpić rozpłynienie błogosławionej krwi św. Januarjusza; ale wszystko to przesunęło się przed jej umysłem, jak widma przesuwają się około łóżka uśpionego człowieka. Nie tego ona oczekiwała, spodziewała się, pragnęła
 Zostawmy Luizę przy oknie, powróćmy do miasta i zwróćmy uwagę na obawy innej duszy, niemniej od niej stroskanej.
 Wiadomo o kim chcemy mówić.
 Albo nam się zupełnie nie udał portret fizyczny i moralny Salvaty, albo nasi czytelnicy wiedzą że jakkolwiek młody oficer gorąco pragnął widzieć Luizę, jednakże obowiązki żołnierza miały u niego zawsze pierwszeństwo przed dążnościami kochanka. Odłączył się od armii, oddalił od Neapolu, to znów zbliżał się nie wydawszy skargi, nie zrobiwszy najmniejszej uwagi, chociaż doskonale wiedział że na pierwszą wzmiankę uczynioną Championnetowi o magnesie ciągnącym go do Neapolu, generał czujący dla niego życzliwość i szacunek, byłby go posunął naprzód i byłby mu ułatwił wejście do Neapolu.
 W chwili gdy przybywszy tak w porę do Largo delle Pigne aby ocalić życie Michałowi, przyciskał młodego lazzarona do piersi, serce jego było przepełnione podwójnem uczuciem radości; raz dlatego że mógł się odwdzięczyć za wyrządzoną mu przez tegoż przysługę, powtóre ponieważ wiedział że zostawszy z nim sam na sam otrzyma wiadomości o Luizie i będzie miał z kim o niej pomówić.
 Ale i tym razem jeszcze oczekiwanie jego było