Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/532

 Książę oddalił się z uśmiechom na ustach.
 Król zaś wrócił do swojego pokoju zacierając dłonie.
 Loignac dał znak Ernautonowi, ten znowu powiedział coś służącemu i udał się za czterema panami.
 Służący pobiegł do stajni, a Ernauton szedł piechotą.
 Niemiał potrzeby obawiać się stracenia śladu pana de Mayenne; gdyż z powodu nieostrożności Perducasa Pincorney, cały Paryż wnet dowiedział się o przybyciu księcia z domu Grwizyuszów. Ta wiadomość wywołała na ulice wszystkich związkowych, dla wynalezienia śladu księcia.
 Pana de Mayenne łatwo można było poznać po szerokich jego barkach, po otyłości i zadartej brodzie.
 Postępowano więc za nim aż do bram Luwru, i tam czekano aż wyjdzie, aby go znowu odprowadzić do bramy własnego pałacu.
 Napróżno Mayenne usuwał najgorliwszych mówiąc:
 — Tylko nie z takim ogniem, moi przyjaciele, tylko nie z takim ogniem; bo doprawdy!.. skompromitujecie nas.
 Mimo to książę z orszakiem dwustu lub