Strona:PL A Dumas Antonina.djvu/68

rady — doktorze. Wstydziłbym się pytać, ile jestem panu winien za tę pierwszą wizytę. Chciej pan uważać mnie jak starego klienta, pozwolić mi zostawić bilet wizytowy i przychodzić często. Chciałbym aby stosunki nasze zamieniły się pewnego dnia w przyjaźń.
 P. Devaux wziął bilet od młodego człowieka i położył go na stole.
 — Przychodź pan często, rzekł rzucając ostatnie spojrzenie na Edmunda.
 Pereux wyszedł oglądając się tu i owdzie ale nigdzie nie spostrzegł Antoniny. Zresztą miał to czego pragnął: sposób wéjscia do tego domu.
 Jak skoro drzwi się za nim zamknęły, panna Devaux weszła do gabinetu swego ojca.
 — Będziesz jadł śniadanie mój ojcze? zapytała biorąc go za szyję.
 — I owszem, moje dziecko?
 — Udzielałeś komuś rady?
 — Tak.
 — Czyja tę osobę znam?
 — Nie.
 — Co to za bilet wizytowy? dorzuciła biorąc kartę Edmunda.
 — To bilet młodego człowieka, który dopiero co wyszedł.
 — Pan Edmund Pereux: ulica Trois-Freres Nr. 3. czytała głośno i jakby obojętnie. Czy ten pan jest słaby?
 — Tak.
 — Co mu jest?