„Módlcie się za spokój duszy jaśnie oświeconego i potężnego pana i władcy, Karola Henryka Franciszka Padovani, księcia d’Olmütz, byłego senatora, posła i ministra, kawalera Legii Honorowej, zmarłego w dniu 20 września 1880 roku w majątku swym Barbicaglia, gdzie zwłoki jego pochowane zostały. W przyszłą niedzielę, w kaplicy pałacowej odprawioną zostanie za duszę jego msza, na którą się tu obecnych zaprasza“.
Paweł Astier, schodząc w południe ze swego pokoju na śniadanie, doznał uczucia radości i zadowolonej dumy, usłyszawszy to dziwne ogłoszenie, z którem po obu brzegach Loary, od Mousseaux do Onzain, wędrowali oficyaliści domu Wafflard, ubrani w cylindry otoczone czarną aż do ziemi spadającą krepą i trzymający w ręku ciężkie dzwony, któremi potrząsali.
Wiadomość o śmierci księcia, nastąpionej cztery już dni temu, spadła na Mousseaux, jak jastrząb na stado kuropatw, rozproszyła po zaimprowizowanych willach drugą seryę gości i spowodowała nagły wyjazd księżny do Korsyki. W pałacu pozostali tylko bliżsi znajomi.
