| 5) | ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. Nr 137, poz. 1300, z późn. zm.), powoływanej dalej jako „ustawa o ochronie odmian roślin”. |
Przewidziany w art. 8 ACTA nakaz powstrzymania się od naruszenia odpowiada art. 11 dyrektywy. Analogiczne roszczenie wprowadzono w art. 79 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim, art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1 Prawa własności przemysłowej, art. 11 ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 36a ust. 1 pkt 1 ustawy o ochronie odmian roślin.
Art. 9 ACTA, dotyczący odszkodowań i kosztów sądowych jest zgodny z art. 13 i 14 dyrektywy oraz przepisami polskimi w tym zakresie (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego, art. 79 ust. 1 pkt 3 ustawy o prawie autorskim, art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1 Prawa własności przemysłowej, art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie baz danych, art. 36a ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie odmian roślin oraz art. 98 Kodeksu postępowania cywilnego). Unijne i polskie przepisy w tym zakresie są wręcz dalej idące, gdyż dotyczą wszystkich praw własności intelektualnej. Według ACTA wymogi dotyczące wydania uzyskanych korzyści (art. 9 ust. 2), odszkodowania ryczałtowego (art. 9 ust. 3) oraz zwrotu kosztów sądowych (art. 9 ust. 5) powinny być stosowane obowiązkowo tylko w przypadkach naruszenia prawa autorskiego lub praw pokrewnych oraz podrabiania znaków towarowych, choć oczywiście państwa-strony są uprawnione do rozszerzenia zakresu stosowania tych regulacji (art. 2 ust. 1).
Inne środki zaradcze przewidziane w ACTA, takie jak zniszczenie towarów naruszających prawo oraz zniszczenie lub usunięcie z obrotu materiałów i narzędzi służących do ich wytworzenia (art. 10), są dostępne na podstawie art. 10 dyrektywy oraz wdrażających go przepisów prawa polskiego: art. 79 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o prawie autorskim, art. 286 Prawa własności przemysłowej, art. 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o ochronie baz danych oraz art. 36a ust. 1 pkt 2 i ust. 4 ustawy o ochronie odmian roślin. Tu także zakres stosowania w prawie unijnym i polskim jest szerszy niż w ACTA, gdzie obligatoryjne stosowanie tych środków jest ograniczone do przypadków naruszeń prawa autorskiego oraz podrabiania znaków towarowych.
Również określone w art. 11 ACTA roszczenie informacyjne funkcjonuje zarówno na gruncie prawa europejskiego (art. 8 dyrektywy) jak i polskiego (art. 80 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o prawie autorskim, art. 286 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 Prawa własności przemysłowej, art. 11a ust. 1 pkt 2 i 3 oraz art. 36b ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o ochronie odmian roślin).
Natomiast wymogi ACTA dotyczące środków tymczasowych (art. 12) są odzwierciedlone w przepisach dyrektywy dotyczących środków tymczasowych i zabezpieczających (art. 9) oraz w polskich przepisach dotyczących zabezpieczenia roszczeń (art. 730 i nast. Kodeksu postępowania cywilnego).
Przepisy ACTA dotyczące środków stosowanych przy kontroli granicznej są zgodne z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1383/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. dotyczącym działań organów celnych skierowanych przeciwko towarom podejrzanym o naruszenie niektórych praw własności intelektualnej oraz środków podejmowanych w odniesieniu do towarów. co do których stwierdzono, że naruszyły takie prawa. Zapewniają także niezbędną elastyczność,
