Strona:Opis powiatu jasielskiego.pdf/320

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

cili za mięso i piwo 9 szkojców (18 groszy), 2 miary owsa, jeden korzec żyta. Sołtystwo miało dwa łany, z których płacono dziesięcinę. Z czynszu pobierał sołtys (zapewne szóstą część). Bochenkowe wynosiło połowę grzywny (licząc 60 groszy na jedne grzywnę czyli 30 groszy). Ze wszystkich pól wsi płacą dziesięcinę pieniężną klasztorowi tynieckiemu 37 groszy. Folwarku we wsi nie było. Graniczyła z Moderówką, Szebniami, Wojaszówką i Przybówką[1].
W r. 1531 Niepla należała do zamku Golesza. Byli w niej kmiecie, płacący czynszu grzywny 2 groszy 22 szelągów 6, owsa korcy 6, koguty i t. d. Królowi Mości dawali owsa korcy 9, żyta 4½, pieniędzy groszy 8. Odrabiają pańszczyznę do folwarku czyli zamku Golesza. Jest tam wójt, ma folwark. Kmieci 3, płacących grzywnę czynszu, młyn, stawek jeden i 4 inne zapuszczone[2].
W r. 1581 należała Niepla do Marcina Chrząstowskiego. Kmieci było 12, łanów 4½, czynszowych zagrodników z rolą 7, chałupników 3, komorników 5[3].
Zapiski sądu leńskiego takie podają nam wiadomości o Niepli: W r. 1420 zapozwał opat tyniecki przed sąd leński w Kołaczycach Jakóka z Niepli, dlatego, że w gwałtowny sposób wszedł w posiadanie Niepli. W tej sprawie były trzy termina i niewiadomo, jak się skończyły. W roku 1425, dnia 5. marca, szlachetny Henryk z Moderówki zastawił sołtystwo w Niepli Grzegorzowi z Lichwinu (wieś w powiecie tarnowskim, parafia Pleśna) za 48 grzywien i miał te pieniądze dać na św. Mikołaja. Gdyby pieniędzy nie dał, miał posiąść Grzegorz sołtystwo w Niepli.

W r. 1486 dnia 2 stycznia, bracia Piotr, Jan i Wojciech Szebieńscy z jednej strony, a szlachetna Jadwiga, córka Bydłowskiego z drugiej strony, ugadzają się w ten sposób, że Jadwiga ma trzymać sołtystwo w Niepli, jak trzymał je zmarły mąż Mikołaj tak długo, jak długo jej rzeczeni Szebieńscy nie zapłacą 50 grzywien. Wnet jednak wypłacili rzeczeni bracia kwotę należącą się jej tytułem posagu a ona zrzekła się wszel-

  1. Lib. ben. T. III. str. 208.
  2. Źródła dziejowe T. XV. str. 532.
  3. Tamże T. XIV. str. 244.