Szebieński. W r. 1527 dzielą się Hieronim, Mikołaj, Łukasz i Bernard Szebieńscy sołtystwami w Niepli i Bierówce w ten sposób: kmieć Świętosław z Niepli dostał się w dziale Hieronimowi i Mikołajowi Szebieńskim. Kmieć Nowak został przydzielony Łukaszowi i Bernardowi. Ze zagrody Króla należała ¼ część z połowy dochodów do Bernarda. Tenże sam Bernard otrzymał ⅛ część dochodów z karczmy. Z roli zwanej „Żegocińska“ przypadła ¼ część z połowy Bernardowi. Z części po matce przypadającej, otrzymali łan pola Hieronim i Mikołaj; drugą połowę podzielili na 4 części. Z części macierzystej zostali przydzieleni Hieronimowi z Mikołajem 3 zagrodnicy: Chrystek, Maciek, Dziad. Z części ojcowistej został przydzielony Hieronimowi z Mikołajem: Krzyżak; Łukaszowi z Bernardem: Łysy, a Krótki należał do 4.
Dochody z karczmy zostały przydzielone w połowie Hieronimowi z Mikołajem, a druga połowa dochodów była podzielona na 4 części. Staw pod „Bygoszem“ został przydzielony Bernardowi[1]. W r. 1528 Hieronim Szebieński odstąpił swoją część Bernardowi Szebieńskiemu za 10 zł. i 20 groszy, które miał mu zapłacić na Boże Narodzenie tego samego roku[2].
Od r. 1531—1537 sołtysem Bierówki był Hieronim Szebieński, a od r. 1535—1546 miała sołtystwo Łukaszowa Szebieńska.
W r. 1542 Mikołaj Szebieński, brat Hieronima zeznaje przed sądem, że Hieronim spłacił mu 26 grzywien z ojcowizny i macierzyzny w Bierówce. Tego samego roku i dnia Hieronim Szebieński zapisał sołtystwo w Bierówce żonie swej Annie[3].
O Bierówce mówi Długosz, że należała do parafii we Warzycach, była własnością opactwa tynieckiego, że były w niej łany, karczmy, zagrody, folwark[4], że kmiecie dawali jaja, koguty, sery, odrabiali powabę, dawali osyp; ze wszystkich pól płacono dziesięcinę. W r. 1536 należała Bierówka do klasztoru tynieckiego, do uposażenia zamku Golesza. Było we wsi 10
