ków, mieszczanina jasielskiego, po wieczne czasy uwalnia z poddaństwa[1].
Na początku 19-tego wieku była Jareniówka własnością książąt Jabłonowskich. Na mocy działu majątkowego, po Annie ks. Jabłonowskiej między Petronelą hr. Wodzicką a Józefą i Antoniną hr. Stadnickiemi z 26. września 1828 r. dokonaną, intabulują się małoletni Aleksander, Kazimierz, Władysław i Zygmunt hr. Stadniccy za właścicieli dóbr Trzcinica z przyległościami a między nimi Tarchów, Przysieki, Pustawola, Siedliska i Jareniówka. 31. października 1847 r. Kazimierz hr. Stadnicki ustępuje swą część na rzecz brata Władysława. 15. czerwca 1854 r. sprzedają swą część t. j. dwie czwarte Zygmunt i Aleksander Stadniccy Józefowi Bärnreitherowi; ten oddaje te dobra 17, grudnia 1851 r. Józefie Bärnreither a od tej kupuje Łęgorz 9. marca 1872 r. Szczęsny hr. Włodek.
Na podstawie kontraktu kupna i sprzedaży nabywają Łęgorz Ludwik i Katarzyna z Kosibów Pille, od nich nabywa połowę Łęgorza Freundla Goldberg, w r. 1884 nabywa ta sama drugą połowę. Od tej nabywa Łęgorz w r. 1889 Michał Mikoś a od niego w r. 1893 nabywają po połowie Karol Serek i Franciszka z Witkosiów Serkowa.
Część statystyczna. Jareniówka z Łęgorzem liczy mieszkańców na obszarze gminnym 369, w Łęgorzu na obw. dworskim 17 miesz., posiadacze mniejsi mają 208 hk. 87 a. 75 m²; posiadłość większa w Łęgorzu 50 hk. 90 a. 89 m²; na lasy prywatne przypada 12 hk. 67 a. 83 m².
KACZOROWY. Kaczorowy, zwane są częstokroć Kaczarze, u Długosza Kaczorzowa, w zapiskach sądu leńskiego Koczarzowa, Korzarzowa, także Kozarzowa. W urodzajnej dolinie nad Wisłoka, 212 m n. p. m., odległe są od Jasła o 2·4 klm. Wisłoka, tworząc w tem miejscu łuk wygięty ku wschodowi, okala wieś z trzech stron, przez co wieś ta graniczy suchą granicą tylko od zachodu z Bryłami i Jareniówka. Mieszkańcy trudnią się uprawą roli. We wsi niema szkoły, a dzieci uczęszczają do szkoły w Jaśle. Kasy gminnej niema. Za zniesione prawo propinacyi zapłacono 2.119 złr. 80 k., a za zniesione prawo pań-
- ↑ Gr. bieckie T. 50. str. 469—470.
