Strona:Odgłosy Szkocyi.djvu/232

—   224   —

udziałem kształtów człowieczych. Włosy miała ciemne, ale zgodnie z wymaganiami epoki, pociągała je delikatnie różnymi kolorami i układała w loki. Oczy miała ciemno-zielone, kształty niezmiernie wiotkie, a ręce i ramiona uderzająco proporcyonalne i delikatne. Postawą swoją, robiła wrażenie majestatu, a tańczyła, chodziła i jeździła, z nieopisanym wdziękiem. Odznaczała się przytem wielkiem zamiłowaniem do muzyki, śpiewała i grała na lutni z niezwyczajną biegłością“.
 I dalej:
 „Niezależnie od wszystkich czarów piękności i wykwintności swoich kształtów, Marya posiadała w sobie takie warunki, które nadawały jej jakiś niedający się pokonać urok; była grzeczną, uprzejmą, przenikliwą, dowcipną, zdolną mówić i pisać o wszystkiem, z wielką łatwością i godnością; prędką jednak i gwałtowną w uczuciach, gdyż serce jej było ciepłem i wolnem od podejrzeń, nieznoszącą przeciwności i oporu, gdyż ją od niemowlęctwa traktowano jako królowę, nie wolną w pewnych okolicznościach od skrytości, którą w nią wpojono na tym zepsutym dworze, na którym wychowanie odebrała, nie obojętną wreszcie na pochlebstwa, w których nieledwie każda kobieta, widzi skutek swoich wdzięków. Złożona raczej z właściwości, które kochamy, niż z przymiotów, które w nas