Strona:O godności i obowiązkach kapłańskich.djvu/009

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
CZĘŚĆ PIERWSZA.

ROZDZIAŁ I.
O godności kapłańskiej.

 1. Św. Ignacy męczennik[1] w liście swym mówi: kapłaństwo jest najwyższą godnością z pomiędzy wszystkich godności stworzonych.
 Święty Efrem nazywa kapłaństwo godnością nieskończoną[2].
 Kapłaństwo, według św. Chryzostoma, chociaż wykonywane na ziemi, winno być liczone w poczet rzeczy niebieskich[3].

 Wedle Kassiana, kapłan wyższy jest od wszystkich władców ziemskich, od wszystkich wysokości niebieskich, niższym zaś jest tylko od samego Boga[4].

  1. ↑ Epist. ad Smyr.: Omnium apex est Sacerdotium.
  2. ↑ Miraculum stupendum, magna, immensa, infinita Sacerdotii dignitas (de Sacerd.).
  3. ↑ Sacerdotium in terris peragitur, sed in rerum coelestium ordinem referendum est. (Lib. 3 de Sac. cap. 3).
  4. ↑ O Sacerdos Dei, si altitudinem Coeli contempleris, altior es; si dominorum sublimitatem, sublimior es; solo Deo et Creatore tuo inferior es. (In Catol. Glor.).
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Strona:O_godności_i_obowiązkach_kapłańskich.djvu/009&oldid=2964132”