Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/79

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

znaje, że Matejko nader ścisłym jest w obronie historykiem, że dokładnie podsłuchał pisarzy, mówiących w czasie zawierania unii, ale tę prawdę dziejową zowie prawdą nie: historyczną, lecz fotograficzną.
Nie, możemy tu wchodzić w szczegółowy rozbiór tego krytycznego poglądu autorki naszej, ani też oceniać, o ile zdanie jej może być uzasadnionem. Notujemy tylko ten fakt, jako mający styczność z traktowanym przedmiotem.
Co do „Rejtana“ Duchińska snuła natchnienie swoje z obrazu artysty, co do „Unii“ snuła je z własnych, odmiennych od artysty idei.
Wyśpiewała Unję na swój sposób. Pomysły tu historyozoficzne, wykonanie artystyczne. Jest to poemat o równie wielkich rozmiarach, jak „Upadek i odrodzenie Polski, czyli Rejtan.“
Poeta połączył razem obchód unii z odkryciem szczątków zwłok Kazimierza W. w Krakowie.
W tem połączeniu znajduje się podstawa i na niem polega oryginalność poematu.
Początek poematu „Unia“ przedstawia klęski narodu, klęski powszechne, dzisiejsze. Obraz tych klęsk kończy się modlitwą narodu do Boga, a ostatnie wyrazy modlitwy mówią: