Strona:O autorkach polskich, a w szczególności o Sewerynie Duchińskiej.djvu/51

rossyjskiéj przez Ustriałowa, — (Rukowodstwo k pierwonaczalnomu izuczeniju ruskoj istorji. N. Ustriałowa. Izdanie odinadcatoje z atłasom. St. Petersburg 1859),“ wyraźnie wypowiedziano i nawet na mapie naznaczono, że w dzisiejszem cesarstwie rosyjskiem jedynie te kraje są pochodzenia słowiańskiego, które Polsce odebrano, a więc Ruś tylko; zaś właściwa Rossja uznaną jest w owej szkolnej książce za kraj turański, z językiem od Słowian przyjętym.
 Po cóż w téj sprawie innych jeszcze poszukiwać dowodów?
 Nie mogąc już dłużej odrywać uwagi Szanownych Słuchaczy od głównego przedmiotu, wracam do pani Duchińskiéj.
 Otóż pan Rervet, mówiąc o prawach Viquesnel’a, Martina i de Noailles’a, tudzież o pomnożeniu tychże pracami Duchińskiéj, miał na myśli badania etnograficzne, w kierunku przez Dachińskiego wskazanym podjęte.
 Nawet w pracy tak ściśle naukowej, jak etnografia, posługuje się pani Duchińska poezją, tłómacząc pieśni ludu ruskiego i pieśni kozackie, wykazując w nich różnicę pojęć, uczuć, dążności, różnicę, jaka zachodzi miedzy słowiańskiemi, a więc irańskiemi Rusinami a Kozakami, któ-