„Grób jego — Europa, słup — śnieżne Bałkany,
Napis — wieczna pamiątka między chrześcijany!“
Takim nagrobkiem uczcił pamięć Władysława Warneńczyka pierwszy wielki poeta polski, Jan Kochanowski.
I pięknem pozostanie na zawsze wspomnienie tego zgonu 20-letniego młodzieńca, który poległ, nie napadając, lecz broniąc, — nie siebie, ani nawet kraju swojego, lecz całego chrześcijaństwa od niepokonanej wówczas potęgi tureckiej.
Aby to zrozumieć dobrze, musimy trochę dowiedzieć się o Turkach.
Wiemy już, że bardzo dawno, gdyż Polska jeszcze nawet nie istniała, arabski prorok Mahomet dał bałwochwalczym ludom nową religję, lepszą od dotychczasowej, bo nakazującą wiarę w jednego, niewidzialnego Boga. Aby jednakże rozszerzyć tę wiarę, nakazał do niej zmuszać wszystkich ogniem i mieczem, podbijać kraje i narody i w pień wycinać lub zmieniać w niewolników tych, którzy nie zechcą powtórzyć: „Niema Boga, prócz Boga, i Mahometa, jego proroka“.
Ażeby zaś zachęcić wyznawców swych do
