wnej osady „Czapniki“, istniejącej w każdym razie w połowie 15. wieku. Ulicę samą zbudowano w początkach 19. wieku.
Strzelnica miejska stała w wieku 15. przed bramą tumską, t. j. mniejwięcej na Garbarach. W końcu 18. wieku stała na miejscu dzisiejszego budynku Izby Handlowej. W początku 19. wieku stała przy drodze Dębińskiej i nadała nazwę „ul. Strzeleckiej“ (Schützenstrasse). Usunięta przy budowie fortecy, zbudowana została w r. 1857 na Miasteczku. Obecnie stoi na Szelągu.
Za czasów polskich nazwano 12. 4. 1920 część ulicy od placu Św. Krzyskiego do ul. Długiej „Czapnikami“, resztę „ul. Strzelecką“. Od 5. 10. 1920 jednakże cała ulica nazywa się ponownie „Strzelecką“.
262. Ul. Szamarzewskiego. (Jeżyce, południowy zachód. Od ulicy Kraszewskiego poza ul. Polną). Przejęta w r. 1900 z gminą jeżycką. Zwała się za czasów niemieckich „ul. ces. Wilhelma“ (Kaiser-Wilhelm-Str.). Do r. 1907 liczono jako jej przedłużenie obecną ul. Sienkiewicza. Od 15. 11. 1919 zwie się „ul. Szamarzewskiego“.
- *) Augustyn Szamarzewski (ur. 1832 w Poczdamie, um. 1891 w Ostrowie). Kształcił się w gimnazjum poznańskiem. Był z razu urzędnikiem pocztowym. Po rychłym zgonie żony dokończył gimnazjum i seminarjum dochowne. Pionier spółdzielczości polskiej. Prowadził umiejętnie towarzystwo rzemieślnicze w Środzie i spółdzielnię tamtejszą. Od r. 1872 do 1891 był patronem Związku Spółek Polskich, na stanowisku tem zaszczytnie zasłużony, twórca siły spółdzielni polskich. Za udział w powstaniu 1863 więziony przez półtora roku, w r. 1872 karany więzieniem za mowę patrjotyczną.
263. Ul. Szewska. (Stare Miasto. Od ul. Wielkiej do Małych Garbar). Istniała już w średniowieczu. Koncentrowali się w niej prawdopodobnie rzemieślnicy szewcy, być bowiem może, że majstrowie jednego cechu mieszkali w pobliżu siebie. Zwała się zawsze „ulicą Szewską“. Nazwę polską aprobowano urzędowo 16. 6. 1919.
264. Ul. Szkolna. (Stare Miasto. Od Starego Rynku do placu Św. Krzyskiego). Ulica ta istniała już w średniowieczu, zamknięta od południa. Zwała się „ul. Psią“, sporadycznie „Wrocławską Psią“, i nazwę tę zachowała aż do wieku 19. Niekiedy zwano ją przedtem ulicą Panieńską. Panieńską zwała się ze względu na klasztor i kościół Karmelitanek bosych, w r. 1667 fundowany. Za rządów pruskich zabrano klasztor na rzecz funduszu sekularyzacyjnego. W r. 1825 umieszczono w nim niższe klasy gimnazjum poznańskiego. Stąd nazwa „ul. Szkolnej“. W r. 1856 budynek zajęło miasto na szpital. Przy budowie nowego szpitala zburzono w r. 1880 kościółek klasztorny. Nazwę w brzmieniu polskiem ustalono oficjalnie 16. 6. 1919.
265. Ul. Szwajcarska. (Wilda, centrum. Od Dolnej Wildy do ul. Przemysłowej projektowana do ul. Roboczej). Przejęta w r. 1900 z gminą wildecką. Część jej od Górnej do Dolnej Wildy liczona była do r. 1905 do Dolnej Wildy, w roku tym zaś przydzielona została do Szwajcarskiej (Schweizerstr.). W brzmieniu polskiem ustalono
