laćlać wodą i dusić na wolnym ogniu. Gdy na pół miękka, wkroić kilka cebul i 3 całe pomidory lub dodać 3 łyżki masy pomidorowej i dusić dalej aż do miękkości. Taka wieprzowina jest wyborna, ale chcąc aby była miękka, trzeba ją dusić najmniej 3–4 godzin.
4. Szynka wędzona na gorąco. Każdą szynkę przed ugotowaniem trzeba wpierw na 6 godzin, a jeżeli bardzo duża, jeszcze dłużej namoczyć w zimnej wodzie, potem ją opłukać, włożyć do obszernego rondla, nalać zimną wodą i gotować z włoszczyzną na wolnym ogniu najmniej 3–4 godzin. Po ugotowaniu zdjąć skórę, szynkę odkroić od kości, pokrajać na cienkie plastry, ułożyć znów na kości i podać otoczoną kartoflami i gałązkami zielonej pietruszki. Oddzielnie podać chrzan tarty, „purée“ z grochu lub z kasztanów albo groszek zielony (patrz jarzyny). Bardzo dobre do gotowania są szynki peklowane, a nie wędzone, których moczyć nie potrzeba. Szynkę trzeba krajać wszerz ukośnie tak jak rysunek wskazuje.
5. Szynka gotowana na winie. Wymoczoną szynkę nalać zimną wodą i gotować przez 2 godziny. Potem skórę zdjąć, szynkę odkroić od kości, skroić tłuszcz zbyteczny, do rondla włożyć dużo rozmaitej włoszczyzny i korzeni, które zasmażyć na maśle, wlać butelkę czerwonego wina lub dobrej madery,
Strona:Najnowsza kuchnia wytworna i gospodarska.djvu/173
Ta strona została przepisana.
