Strona:Mord rytualny.pdf/34

ją sami rabini i to nie wszyscy mieć mogą“ (str. 314).
 Ks. Pikulski z księgi owej Zywche Lew przytacza w swem dziele (str. 763–766) słowami Serafinowicza nawet „opisanie bezbożnej ceremonii na rzeź chrześcjańskich dzieci naznaczone“, opisanie tak drastyczne i trudne do prawdy, że ciekawych odsyłamy wprost do źródła.
 Równie drastycznym jest następny rozdział (str. 771-774) „na co i dlaczego krwi chrześcjańskiej żydzi potrzebują“, na poparcie czego przytacza z manuskryptu Serafinowicza:
 „Talmud w księdze Sanhedron rozd. 6 kar. 48 pisze:
 „Gdy żydowskie dziecię przychylne jest chrześcianom, powinniśmy je zabić, bo znak jest, że się nawróci do wiary chrześcjańskiej. Mówią, tedy, kiedy nam talmud pozwala własne zabijać dzieci, żeby nie szły do Bogów cudzych, musi nam pozwalać pogańskie zabijać dzieci, aby przez to przysługa była Bogu“.
 „W tejże księdze Sanhedron rozdz. 7 kar. 2, talmud temi słowy rozkazuje: gdy chrześcianin zabije chrześcianina albo żyd żyda, to powinien być karany śmiercią, ale gdy żyd zabije chrześcianina, żeby mu nic nie czyniono. Taką sentencję daje rabin Joanesen, rabini zaś konkludują w tymże wierszu: mówisz, że na gardło