używanych zabawach, rozpoczął Oliveretto naumyślnie poważne rozmowy o potędze papieża Aleksandra i jego syna Cezara i o ich zamysłach, a skoro się do tej rozmowy Jan z innemi gośćmi przyłączył, zerwał się Oliveretto twierdząc, że o takich rzeczach trzeba na ustronnych miejscach rozprawiać i udał się do przyległej komnaty, a za nim poszli Jan i wszyscy inni goście. Zaledwie usiedli, aliści z ukrytych miejsc wypadli żołnierze i Jana z całém zgromadzeniem do nogi wyrznęli. Po tém zabójstwie Oliveretto dosiadłszy konia przeleciał miasto, zamknął na ratuszu najwyższych urzędników i groźbami zmusił ich do posłuszeństwa i do uformowania rządu, na czele którego sam stanął. Wytraciwszy wszystkich swoich przeciwników, umocował się cywilnemi i wojskowemi ustawami tak rześko, że po roku panowania nietylko silnym w Fermie, ale oraz groźnym wszystkim sąsiadom był i pokonanie jego, równie jak Agatoklesa, byłoby trudne, gdyby się nie był dał Ce-
