Strona:Mikołaja Reja Wybór pism wierszem i prozą.djvu/66

III. ZWIERZYNIEC.

---

A tu napirwej Rzeczpospolita skarży sie na swe nieszczęście.

I cóżem ja wżdy krzywa^[1], uboga sirota,
 A snadź od swych nawięcej używam kłopota.
Ja sie staram o wszytki, ale o mię żadny,
 Tak je marnie pobłaźnił^[2] ten marny świat zdradny.
O, nieszczęsny Prywacie, tyś tego nabroił,        5
 A nadobnieś ten naród tak sławny przystroił,
Że świętą sprawiedliwość i mnie wyganiają,
 Ale dobrzeli czynią, potym rozeznają.

Prywat sie obmawia^[3].

Nie frasuj sie, gospodze^[4], cóżem ja krzyw tobie,
 Dawnoć czasu pokoju każdy garnie k’sobie,        10
A zwłaszcza gdy marny świat tak sie na tym sadzi^[5],
 Iż kto umie więcej dać, przy tym rychlej zdradzi.
Ale słyszę, iż każde królestwo w pokoju
 Szczęśliwsze jest, powoli gdy myśli o boju;

1. winna.
2. ogłupił, zepsuł.
3. wymawia się, uniewinnia się.
4. 5 przyp. od gospodza (por. cerk. gospożda) = pani, gospodyni.
5. zasadza się, polega na tym.