Ta strona została uwierzytelniona.
A gdy główkę pochyla,
Serce zadrży jej w łonie,
Widzi gałązkę lila,
I pięć listków w koronie.
I zerwie ucieszona,
I przygląda się blisko,
I zamyśla — zdziwiona,
Że los usiadł tak nisko.
Strona:Mikołaj Biernacki - Piosnki i satyry.djvu/237
