projekt zwolania XXII-go międzynarodowego kongresu wolnomyślicieli do Warszawy.
Głównym terenem akcji organizacji pierwszej jest Warszawa.
Propaganda w ośrodkach prowincjonalnych (Łódź, Puławy, Białowieża, Zamość, Sieradz, Radom, Poznań, Sosnowiec) wydała spoczątku rezultaty minimalne. Najliczniejsze koło w Łodzi liczyło 70 członków.
„Wolnomyśliciele proletarjaccy“ posiadali główny punkt oparcia w Lublinie, gdzie też w październiku 1929 r. ukazał się nakładem wydawnictwa „Wolnomyśliciel“, pierwszy zeszyt „Encyklopedji wolnomyślicielskiej“ pod redakcją H. Halperna.[1]
„Nie zajmowalibyśmy się tem“ — pisał „Dziennik Wileński“ — „dość niechlujnie przedstawiającem się, pełnem skandalicznych błędów wydawnictwem, notabene bardzo gorliwie kolportowanem przez „Dom Książki Polskiej“, gdyby nie kilka wielce charakterystycznych szczegółów. Tu — „Dziennik Wileński“ przytoczył — zawarty w Encyklopedji projekt „kalendarza świeckiego“, w którym zniesiono wszystkie święta chrześcijańskie oraz imiona świętych, a wprowadzono dni poświęcone pamięci tego rodzaju wydarzeń — jak urodziny Robespierra, Marxa, Lenina, założenia pierwszego krematorjum, stracenia cara Mikołaja, stracenia Sacco i Vanzettiego. Z dziejów Polski autorowie kalendarza mieli do zanotowania jedynie: Pierwszy zjazd socjalistów polskich we Lwowie w roku 1892, pierwszy zjazd wolnomyślicieli polskich w Warszawie w roku 1923, wyjście pierwszego numeru Wolnomyśliciela.“</ref>
- ↑ W roku 1926 ukazał się w Lublinie pierwszy numer nie wychodząœgo już obecnie „Wolnomyśliciela“ (wyd. Antoni Żbikowski, red. Kazimierz Grafczyński).
