Strona:Mechanika życia ludzkiego czyli Budowa ciała i sprawy.pdf/34

 mieniem i ręką, szczęką dolną i kością skroniową, a to aby gładkością swą zmniejszyć tarcie i ułatwić ruchy.
 4. Widzimy je także pomiędzy kościami nieposiadającemi widocznych ruchów, którym jednakże jakiejkolwiek poruszalności odmówić niepodobna, i tutaj to najbardziéj włóknistą posiadają budowę. Takiemi są: chrząstki międzykręgowe, to jest pomiędzy częściami ich klockowatemi umieszczoue. Grubość ich dosyć znaczna, ciężarem ciała przez cały dzień uciskana zmniejsza się, każdy zatem człowiek staje się wieczorem niższym o kilka linij, aniżeli rano gdy one po odpoczynku przez swą sprężystość do pierwiastkowego stanu wracają. Chrząstki pomiędzy kością krzyżową i biodrowemi, jako też pomiędzy obydwiema kościami łonowemi, przeciwne powyższemu przedstawiają zjawisko, to jest nie zmniejszają się ale rozciągają wczasie porodu u kobiet, przez co czynią wnętrze miednicy mniejszéj obszerniejszem, i ułatwiają przejście tamtędy dziecięcia.
 Właściwemi Więzami nazywamy włókna i błony łączące pojedyncze kości z przyległemi, jednakże połączenie to wzmacniane bywa ścięgnami mięsn i samą skórą. Szczegółowo więzy dzielą się odpowiednio podziałowi kości i wiążą albo dwie żyłko, albo więcéj przyległych sobie kości, lub przeskakując bliższe, do dalszych się rozciągają. W stawach gdzie ruchy są wyraźniejszemi, przyrastają do kości na samym brzegu chrząstek i tworzą całkowicie zamknięte torebki. Torebki stawowe wyściela wewnątrz błona wydzielająca płyn smarowidło, dla nadania śliskości i zniesienia choćby najmniejszego tarcia. Pęczki włókien na zewnątrz tych torebek leżące i w rozmaitym kierunku przebiegające zwiększając ich moc, stanowią więzy pomocnicze. Więzy umieszczone na jedriéj kości tworzą niekiedy pochwy dla ścięgn mięsnych i są więzami pochwowemi, rozpostarte na kształt błony wzdłuż pomiędzy dwoma kościami nazywają się więzami między-