Ta strona została uwierzytelniona.
III.
Raz tylko jeden słońce wyjrzało,
Gdy w grób chowali trumienkę białą
I smutne echo jęknęło w dali:
„Wieczny spoczynek racz jéj dać Panie!“
Nad grobem ciche płynęło łkanie
I pieśń ponurą księża śpiewali....
IV.
Gdy świat się garnął ku nowéj wiośnie,
Pęknięte serce jękło żałośnie,
Zerwana miłość życie zerwała —
Jedna mniéj dusza w bólu się wiła,
Jedna mogiła więcéj przybyła
A nad mogiłą pieśń pozostała....
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/75/Maryan_Gawalewicz_-_Poezye_grafika_39.png/80px-Maryan_Gawalewicz_-_Poezye_grafika_39.png)