nie jedynie „promienie słońca nauczyli“, ale i „ziemby radośnie zorze witali“ i „pszczoły brzęczeli“. Księżna pisze: dźwięg, muwiąc, wi, iusz, trombuw i t. d. Pisała tak, jak jej rówieśnice. Powód powszechnie znany. W tekście drukowanym błędów tego typu niema.
Wnet po wydaniu pierwszem, z roku 1816, ukazało się — w roku 1817 — wydanie drugie „poprawne“, znów ze zmniejszoną ilością gallicyzmów. Trzecie, z korektą niedbałą, wyszło w roku 1821, czwarte w roku 1828-9. Na język francuski przełożyła Malwinę Anna z Krajewskich Nakwaska. Przekład wyszedł w Warszawie w roku 1817, p. t.: Malvina ou l’instinct du coeur, roman traduit du polonais par une Polonaise, powtórnie zaś w roku 1822 w Paryżu p. t.: La Polonaise ou l’instinct du coeur, traduit du polonais de la princesse W*** par madame Nakwaska. Tłumaczenie na język rosyjski pojawiło się w roku 1834 w Moskwie. Tekst polski zdobiło sześć rycin wykonanych w Paryżu u Lecerfa.
<section end="bibljografja">
